ความยากจนแฝงของครัวเรือน พ.ศ. 2564

ความยากจนแฝงของครัวเรือน พ.ศ. 2564 100 ในการส่งเสริมให้ประชาชนเข้าถึงและใช้ดิจิทัลเพิ่มมากขึ้น กลุ่มครัวเรือนที่ ภาครัฐควรมีนโยบายส่งเสริมและสนับสนุนเป็นกลุ่มแรก ๆ คือ ครัวเรือนยากจนแฝง ทั้งสองด้าน (ประเภทที่ 1) และครัวเรือนยากจนแฝงด้านที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่ 3) ซึ่งครัวเรือนทั้งสองประเภทดังกล่าวนี้ เป็นกลุ่มที่มีค่าใช้จ่ายต่ำ �กว่าเกณฑ์มาตรฐาน การครองชีพขั้นต่ำ �ในด้านที่ไม่ใช่อาหาร และเป็นครัวเรือนที่มีสัดส่วนการครอบครอง อุปกรณ์ดิจิทัลน้อยที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โทรศัพท์มือถือสมาร์ตโฟน ซึ่งมีส่วนสำ �คัญ ในการเข้าถึงโครงการต่าง ๆ ของรัฐในปัจจุบัน 2 ข้อเสนอแนะที่ 2้ อี่ การที่ครัวเรือนเป็นเจ้าของรถยนต์ส่วนบุคคลฯ เป็นปัจจัยที่ทำ �ให้ครัวเรือนมี โอกาสตกเป็นครัวเรือนยากจนแฝงด้านอาหาร (ประเภทที่ 2) มากขึ้น เนื่องจากครัวเรือน ส่วนหนึ่ง จำ �เป็นต้องใช้จ่ายเงินไปกับการผ่อนรถก่อน แล้วจึงนำ �เงินที่เหลือไปใช้จ่ายกับ อาหาร จึงมีความเสี่ยงมากขึ้นที่ครัวเรือนจะมีค่าใช้จ่ายสำ �หรับอาหารไม่เพียงพอ โดยสถานการณ์ครัวเรือนเช่นนี้ ส่วนหนึ่งเกิดจากบริบทสภาพแวดล้อมที่บังคับให้ครัวเรือน ต้องมีรถยนต์ฯ เช่น ต้องมีเพื่อใช้ในการประกอบอาชีพ หรือเพื่อใช้ในการเดินทางไปทำ �งาน หารายได้ ดังนั้น ภาครัฐจึงควรออกนโยบายช่วยเหลือครัวเรือนที่จำ �เป็นต้องมีรถยนต์ เช่น การลดภาษีในการซื้อรถยนต์ให้แก่ครัวเรือนที่อาศัยอยู่นอกพื้นที่ที่มีระบบขนส่งมวลชน เป็นต้น รวมทั้งควรเร่งพัฒนาระบบขนส่งมวลชนให้มีความครอบคลุมมากยิ่งขึ้น 3 ข้อเสนอแนะที่ 3้ อี่ ประมาณร้อยละ 5 ก็จะพบว่า ยังมีครัวเรือนที่ไม่ใช่ครัวเรือนยากจนแต่เป็นครัวเรือนที่ตกเกณฑ์ มาตรฐานการครองชีพอีกประมาณร้อยละ 15 ซึ่งเป็นครัวเรือนที่ภาครัฐควรหามาตรการ หรือนโยบายที่เหมาะสมให้ความช่วยเหลือ และ “การขจัดความยากจนแฝง” ในกลุ่ม ครัวเรือนดังกล่าวนี้ ควรเป็นอีกหนึ่งเป้าหมายที่ภาครัฐตั้งไว้ให้ส่วนราชการร่วมกันผลักดัน