ความยากจนแฝงของครัวเรือน พ.ศ. 2564

ความยากจนแฝงของครัวเรือน พ.ศ. 2564 48 3.1.8 รายได้ประจำ �ของครัวเรือน้ ป ำ �ั วื อ ข้อมูลรายได้ประจำ �ของครัวเรือน จากตารางที่ 3.8 พบว่า ครัวเรือนยากจนแฝง ทั้งสองด้าน (ประเภทที่ 1) มีรายได้ประจำ �เฉลี่ยน้อยที่สุด (9,915 บาทต่อเดือน) น้อยกว่า ของครัวเรือนไม่ยากจนแฝง (ประเภทที่ 4) ซึ่งมีรายได้ประจำ �เฉลี่ยมากที่สุด (28,311 บาท ต่อเดือน) ถึงเกือบ 3 เท่า เมื่อพิจารณาตามแหล่งที่มาของรายได้ พบว่า ค่าจ้างและเงินเดือน เป็นแหล่ง รายได้หลักของครัวเรือนทุกประเภท โดยครัวเรือนยากจนแฝงประเภทที่ 1 – 3 มีสัดส่วน ค่าจ้างและเงินเดือนอยู่ที่ประมาณร้อยละ 27 – 32 ในขณะที่ครัวเรือนไม่ยากจนแฝง (ประเภทที่ 4) มีสัดส่วนดังกล่าวสูงกว่าอย่างเห็นได้ชัด อยู่ที่ร้อยละ 40.3 นอกจากนี้ เมื่อพิจารณาถึงเงินช่วยเหลือที่ได้รับจากบุคคลนอกครัวเรือน ก็พบว่า ครัวเรือนยากจนแฝง ประเภทที่ 1 – 3 ได้รับเงินช่วยเหลือเป็นสัดส่วนที่สูงกว่าของครัวเรือนทั้งสิ้น (ร้อยละ 8.8 ร้อยละ 7.7 และร้อยละ 9.1) และสูงกว่าสัดส่วนของครัวเรือนไม่ยากจนแฝง (ประเภทที่ 4) ซึ่งมีค่าอยู่ที่ร้อยละ 5.8 เท่านั้น สำ �หรับรายได้ที่ไม่เป็นตัวเงิน ซึ่งเป็นการประเมินมูลค่าของค่าเช่าบ้าน สินค้า และบริการ รวมถึงอาหารและเครื่องดื่ม ที่ครัวเรือนได้รับมาโดยไม่ต้องเสียเงินซื้อ พบว่า สัดส่วนของรายได้ที่ไม่เป็นตัวเงินมีค่าสูงที่สุดในครัวเรือนยากจนแฝงด้านที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่ 3) ร้อยละ 27.5 ตามมาด้วยครัวเรือนยากจนแฝงทั้งสองด้าน (ประเภทที่ 1) และครัวเรือนยากจนแฝงด้านอาหาร (ประเภทที่ 2) ร้อยละ 25.9 ร้อยละ 21 ตามลำ �ดับ ส่วนครัวเรือนไม่ยากจนแฝง (ประเภทที่ 4) มีสัดส่วนน้อยที่สุดอยู่ที่ร้อยละ 16.4 ทั้งนี้ เป็นที่น่าสังเกตว่า ครัวเรือนยากจนแฝงด้านที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่ 3) มีรายได้ที่ต้องพึ่งพิงบุคคลอื่นหรือภาครัฐในสัดส่วนที่สูง ดังจะเห็นได้จากรายได้จากประเมิน มูลค่าสินค้า/บริการที่ได้มาโดยไม่ต้องซื้อ รายได้จากการประเมินอาหาร/เครื่องดื่มที่ได้มา โดยไม่ต้องซื้อ เงินช่วยเหลือที่ได้รับจากบุคคลนอกครัวเรือน และเงินสงเคราะห์ผู้สูงอายุ/ ผู้พิการฯ ซึ่งรวมกันแล้วจะมีสัดส่วนสูงถึงร้อยละ 39.5 เช่นเดียวกับครัวเรือนยากจนแฝง ทั้งสองด้าน (ประเภทที่ 1) เมื่อรวมรายได้ที่ต้องพึ่งพิงดังกล่าว จะมีสัดส่วนสูงใกล้เคียงกัน ที่ร้อยละ 38.6 ในขณะที่ครัวเรือนไม่ยากจนแฝง (ประเภทที่ 4) มีสัดส่วนรวมอยู่ที่ร้อยละ 17.3 เท่านั้น ข้อมูลเหล่านี้ สะท้อนให้เห็นว่าครัวเรือนยากจนแฝงทั้งสองด้าน (ประเภทที่ 1) และครัวเรือนยากจนแฝงด้านที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่3) เป็นครัวเรือนที่มีความเปราะบางมาก ซึ่งมีแนวโน้มที่จะปรับตัวได้ยากและจะได้รับผลกระทบที่รุนแรง หากไม่ได้รับความช่วยเหลือ เช่นเดิม