ความยากจนแฝงของครัวเรือน พ.ศ. 2566

ความยากจนแฝงของครััวเรืือน พ.ศ. 2566 89 นอกจากนี้จำนวนครัวเรือนที่่ัดอยู่ในกลุ่ม ครัวเรือนไม่ยากจนแฝง (ประเภทที่ 4) มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น จาก 43,589 ครัวเรือนเป็น 43,648 ครัวเรือน ในสถานการณ์ L50 และ เพิ่มขึ้นเป็น 43,702 ครัวเรือน ในสถานการณ์ L100 การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นเนื่องจาก ครัวเรือนที่เคยมีค่าใช้จ่ายด้านอาหารต่ำกว่าเส้นความยากจนด้านอาหารเพียงเล็กน้อย เมื่อค่าใช้จ่ายด้านอาหารเพิ่มขึ้น ครัวเรือนจำเป็นต้องลดค่าใช้จ่ายที่ไม่ใช่อาหารลง แต่เมื่อ ลดค่าใช้จ่ายที่ไม่ใช่อาหารลงแล้ว ไม่ทำให้ค่าใช้จ่ายอยู่่่ำกว่าเส้นความยากจน ด้านที่ไม่ใช่อาหาร ครัวเรือนเหล่านี้้ึงถูกย้ายจากครัวเรือนยากจนแฝงด้านอาหาร (ประเภทที่ 2) เป็นครัวเรือนไม่ยากจนแฝง (ประเภทที่ 4) จากข้อมูลดังกล่าว สะท้อนให้เห็นว่า แม้ว่าโครงการอาหารกลางวันในโรงเรียน ประถมศึกษา และ โครงการอาหารเสริม (นม) โรงเรียน จะช่วยแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่าย ของครัวเรือนได้เพียงเล็กน้อย แต่ก็นับเป็น มาตรการสำคัญที่่่วยลดภาระด้านอาหาร ของครัวเรือนที่่ีเด็กประถม โดยเฉพาะครัวเรือนที่อยู่ใกล้เส้นแบ่งความยากจน ค่าใช้จ่าย ด้านอาหารเป็นปัจจัยสำคัญที่่่งผลต่อสถานะความยากจนของครัวเรือน การเพิ่มขึ้น ของค่าใช้จ่ายในหมวดนี้อาจช่วยให้บางครัวเรือนพ้นจากภาวะยากจนแฝงด้านอาหาร (ประเภทที่ 2) แต่ในขณะเดียวกันก็อาจสร้างแรงกดดันให้กับค่าใช้จ่ายในหมวดอื่น เช่น ค่าที่อยู่อาศัย ค่าสาธารณูปโภค และค่าการศึกษา ส่งผลให้ครัวเรือนเปลี่ยนเป็นครัวเรือน ยากจนแฝงด้านที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่ 3) ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของ ครัวเรือนเหล่านี้ในระยะยาว