ความยากจนแฝงของครัวเรือน พ.ศ. 2566

ความยากจนแฝงของครััวเรืือน พ.ศ. 2566 95 ครัวเรือนยากจนแฝงทั้งสองด้าน (ประเภทที่ 1) และครัวเรือนยากจนแฝง ด้านที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่ 3) เป็นกลุ่มครัวเรือนที่่ีสัดส่วนการครอบครองโทรศัพท์ มือถือสมาร์ตโฟนน้อยทีุ่่ด และยังเป็นกลุ่มครัวเรือนที่่ีสัดส่วนสมาชิกที่ไม่มีการใช้ อินเทอร์เน็ตสูงทีุ่่ด ซึ่งเป็นอุปสรรคสำคัญในการเข้าถึงโครงการช่วยเหลือต่าง ๆ ของรัฐ ในปัจจุบัน ภาครัฐควรให้ความสำคัญในการเพิ่มโอกาสการเข้าถึงสมาร์ตโฟน และ อินเทอร์เน็ตที่่ีคุณภาพโดยไม่มีค่าใช้จ่าย โดยเฉพาะกับกลุ่มครัวเรือนยากจนแฝงดังกล่าว เนื่องจากหนี้้ินเป็นปัจจัยสำคัญที่่่งผลต่อภาวะยากจนแฝงด้านอาหาร (ประเภทที่ 2) จึงควรมีการเพิ่มมาตรการช่วยเหลือด้านหนี้้ิน การเข้าถึงแหล่งเงินกู้รายย่อย รวมไปถึงโครงการให้คำปรึกษาทางการเงินและการช่วยเหลือลดภาระหนี้ให้แก่ครัวเรือน ที่่ีความเสี่ยงอาจพิจารณามาตรการช่วยเหลือด้านสินเชื่อดอกเบี้ยต่ำหรือโครงการ พักชำระหนี้สำหรับครัวเรือนที่่ีรายได้ไม่แน่นอน 2 3 ข้้อเสนอแนะท่� 2้ อ่ � ข้้อเสนอแนะท่� 3้ อ่ � แม้ว่าในปี 2566 จะมีครัวเรือนยากจนของประเทศอยู่่�ท ประมาณร้อยละ 3.3 แต่เมื่อพิจารณาถึงความยากจนแฝง พบว่า ครัวเรือนไม่ยากจนแต่ยากจนแฝงด้านอาหาร และ ครัวเรือนไม่ยากจนแต่ยากจนแฝงด้านที่ไม่ใช่อาหาร มีสัดส่วนรวมกันสูงถึงร้อยละ 8.9 ซึ่งเป็นครัวเรือนที่ภาครัฐควรหามาตรการหรือนโยบายที่เหมาะสมในการให้ความช่วยเหลือ เพื่อขจัดความยากจนแฝง โดยเฉพาะในพื้นที่ทางภาคใต้ และภาคเหนือ 1 ข้้อเสนอแนะท่� 1้ อ่ � 5.2 ข้้อเสนอแนะเชิิงโยบาย (Policy Recommendations)้ อิ ง