ความยากจนแฝงของครัวเรือน พ.ศ. 2566

ความยากจนแฝงของครัวเรือน�พ.È.�2566 121 ต้นทุนโปรตีน 1 เดือน = โปรตีนเฉลี่ยต่อหัวที่ x 30/100 x protein cost x (ขนาดของครัวเรือน) (0.9-1) การคูณขนาดของครัวเรือน ( θ -1) เป็นการปรับ economy of scale โดยให้ θ = 0.9 หมายถึง การประหยัดจากขนาดของค่าใช้จ่ายด้านอาหาร ซึ่งสมมติว่าเท่ากับ 0.9 มีนัยว่าค่าใช้จ่ายด้านอาหารสามารถแบ่งกันได้ระหว่างสมาชิกในครอบครัว แต่ไม่มากนัก (6) เปรียบเทียบเส้นความยากจนด้านอาหารของครัวเรือนที่คำนวณโดยใช้ ความต้องการด้านแคลอรีและโปรตีน (calorie-base and protein-base) และเลือกค่า ที่สูงกว่าสำหรับใช้เป็นเส้นความยากจนด้านอาหารของครัวเรือน เส้นความยากจน ด้านอาหารของแต่ละครัวเรือนที่คำนวณได้นี้ แสดงว่าครัวเรือนสามารถได้รับทั้งแคลอรีและ โปรตีนตามปริมาณขั้นต่ำที่ครัวเรือนควรจะได้รับ ( ) max , h h h Fline Ecal Epro = ก�รคำนวณเส้นคว�มย�กจ่นในหมวดท่� ไม่ใช้่อ�ห�ร ้ น่ � ไ่่ อ (non-food poverty line) การคำนวณเส้นความยากจนในหมวดสินค้าที่ไม่ใช่อาหารยังคงยึดทฤษฎี เรื่องอรรถประโยชน์ โดยมีขั้นตอน ดังนี้ (1) คำนวณหา Poverty Line food ratio (PL food) ซึ่งเท่ากับ ค่าใช้จ่าย ด้านอาหารต่อหัวของครัวเรือน หาร เส้นความยากจนด้านอาหารคูณ 100 ถ้า PL food มีค่าเท่ากับ 100 หมายความว่า ค่าใช้จ่ายด้านอาหารต่อหัวของครัวเรือนเท่ากับ เส้นความยากจนด้านอาหาร แต่เนื่องจากจำนวนครัวเรือนที่จะเป็นตัวแทนดังกล่าว อาจมีจำนวนน้อยเกินไป เพื่อให้ได้ตัวแทนที่ดีกว่าจึงใช้วิธีคำนวณหาเลือกครัวเรือนที่มีค่า PL food อยู่ระหว่าง 90-110