ความยากจนแฝงของครัวเรือน พ.ศ. 2566

ความยากจนแฝงของครัวเรือน�พ.È.�2566 10 ที่สังคมยอมรับ โดยในการคำนวณตามแนวคิดนี้ มักจะใช้รายได้หรือค่าใช้จ่ายเปรียบเทียบ กับเส้นความยากจนด้านอาหาร (Food Poverty Line: FPL) กล่าวคือ ถ้าคนหรือครัวเรือน มีรายได้หรือค่าใช้จ่ายต่ำกว่าเส้นความยากจนด้านอาหาร แสดงว่า คนหรือครัวเรือนนั้น ไม่มีความสามารถในการได้รับหรือบริโภคอาหารในปริมาณที่เพียงพอ จึงตกเป็นคนหรือ ครัวเรือนยากจนด้านอาหาร สำหรับประเทศไทย มีการนำแนวคิดความยากจนด้านอาหาร (Food Poverty) มาใช้ในการจัดทำข้อมูล “ครัวเรือนยากจนด้านอาหาร” ซึ่งหมายถึง ครัวเรือนที่มี รายจ่ายเพื่อการอุปโภคบริโภค (Consumption Expenditure: CE) ต่ำกว่าเส้น ความยากจนด้านอาหาร (Food Poverty Line: FPL) กล่าวคือ เป็นการเปรียบเทียบด้วย 1 เกณฑ์ โดยเปรียบเทียบรายจ่ายเพื่อการอุปโภคบริโภค (ผลรวมของค่าใช้จ่ายด้านอาหาร (Food Expenditure: FE) และค่าใช้จ่ายด้านที่ไม่ใช่อาหาร (Non-Food Expenditure: NFE) กับเส้นความยากจนด้านอาหาร (Food Poverty Line: FPL) ซึ่งเขียนเป็นเงื่อนไขได้ว่า ผลรวมของค่าใช้จ่ายด้านอาหารและค่าใช้จ่ายด้านที่ไม่ใช่อาหาร (FE + NFE) < เส้นความยากจนด้านอาหาร (FPL) แนวคิดความยากจนด้านอาหาร (Food Poverty) ดังกล่าว มีความแตกต่างกับ แนวคิดความยากจนแฝงในรายงานฉบับนี้ กล่าวคือ ความยากจนด้านอาหาร เป็นการวัด ความสามารถในมิติด้านอาหารเพียงด้านเดียว โดยไม่ได้คำนึงถึงมิติด้านที่ไม่ใช่อาหาร แต่อย่างใด กล่าวคือ ครัวเรือนที่มีรายได้หรือค่าใช้จ่ายเท่ากับเส้นความยากจนด้านอาหาร หรือมากกว่าเล็กน้อย จะถูกนับเป็นครัวเรือนไม่ยากจนด้านอาหาร แม้ว่าในความเป็นจริง แล้วนั้น รายได้หรือค่าใช้จ่ายดังกล่าวไม่ได้นำไปใช้เป็นค่าอาหารทั้งหมดก็ตาม ซึ่งครัวเรือน ดังกล่าวจะไม่ถูกละเลยในการคำนวณเมื่อใช้แนวคิดความยากจนแฝงตามรายงานฉบับนี้ เนื่องจากแนวคิดความยากจนแฝงในรายงานฉบับนี้ เป็นการวัดความสามารถในการได้รับ หรือบริโภคอาหาร เทียบกับความจำเป็นขั้นพื้นฐานด้านอาหารที่ต้องได้รับ และ วัดความสามารถในการได้รับหรืออุปโภคสิ่งของที่ไม่ใช่อาหาร ไปพร้อม ๆ กัน จึงเป็นแนวคิด ที่ไม่ได้มองข้ามมิติด้านใดด้านหนึ่ง