ความยากจนแฝงของครัวเรือน พ.ศ. 2566

ความยากจนแฝงของครัวเรือน�พ.È.�2566 21 ทั้งนี้ ตามความสัมพันธ์ในห้วข้อ 2.4 พบว่า ครัวเรือนยากจน ประกอบด้วย ครัวเรือนยากจนแฝงทั้งสองด้าน (ประเภทที่ 1) ครัวเรือนยากจนแฝงด้านอาหาร (ประเภทที่ 2) และครัวเรือนยากจนแฝงด้านที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่ 3) เท่านั้น ส่วนครัวเรือนไม่ยากจน จะประกอบด้วยครัวเรือนยากจนแฝงด้านอาหาร (ประเภทที่ 2) ครัวเรือนยากจนแฝงด้าน ที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่ 3) และครัวเรือนไม่ยากจนแฝง (ประเภทที่ 4) เท่านั้น 3.1.1 ก�รกระจ่�ยตัวข้องครัวเร้อนั วั ว้ อ ในหัวข้อนี้ เป็นการวิเคราะห์เพื่อให้เห็นการกระจายตัวของครัวเรือนยากจนแฝง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การกระจายตัวของครัวเรือนยากจนแฝงด้านอาหาร (ประเภทที่ 2) หรือครัวเรือนยากจนแฝงด้านที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่ 3) ซึ่งเป็นครัวเรือนที่อาจถูกมองข้ามไป และสมควรได้รับความช่วยเหลือเพิ่มเติมจากภาครัฐในบางมิติ การกระจายตัวของครัวเรือนยากจนแฝงทั้ง 4 ประเภท พบว่า ในปี 2566 มีครัวเรือนตัวอย่างที่ตกเป็นครัวเรือนยากจนแฝงทั้งสองด้าน (ประเภทที่ 1) มีร้อยละ 1.4 ของครัวเรือนตัวอย่างทั้งสิ้น ลดลงจากร้อยละ 2.2 ในปี 2565 โดยภาคที่มีสัดส่วนของ ครัวเรือนที่ตกเป็นครัวเรือนยากจนแฝงทั้งสองด้าน (ประเภทที่ 1) สูงที่สุด คือ ภาคใต้ ร้อยละ 2.7 รองลงมาคือ ภาคกลาง ร้อยละ 1.5 ของจำนวนครัวเรือนตัวอย่างในภาคนั้น ๆ ส่วนครัวเรือนยากจนแฝงด้านอาหาร (ประเภทที่ 2) มีร้อยละ 8.4 ของครัวเรือนตัวอย่าง ทั้งสิ้น ลดลงจากร้อยละ 12.5 ของปี 2565 โดยภาคใต้เป็นภาคที่มีสัดส่วนของครัวเรือน ที่ตกเป็นครัวเรือนยากจนแฝงด้านอาหาร (ประเภทที่ 2) สูงที่สุด ร้อยละ 11.2 รองลงมา คือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ร้อยละ 10.4 ของจำนวนครัวเรือนตัวอย่างในภาคนั้น ๆ สำหรับครัวเรือนยากจนแฝงด้านที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่ 3) ในปี 2566 มีร้อยละ 2.5 ของครัวเรือนตัวอย่างทั้งสิ้น ลดลงจากร้อยละ 3.0 ในปี 2565 โดยภาคที่มี สัดส่วนของครัวเรือนยากจนแฝงด้านที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่ 3) สูงที่สุด คือ ภาคเหนือ ร้อยละ 3.6 รองลงมาคือ ภาคใต้ ร้อยละ 3.3 ของจำนวนครัวเรือนตัวอย่างในภาคนั้น ๆ ส่วนครัวเรือนไม่ยากจนแฝง (ประเภทที่ 4) มีร้อยละ 87.8 ของครัวเรือนตัวอย่างทั้งสิ้น เพิ่มขึ้นจากร้อยละ 82.3 ในปี 2565 โดยกรุงเทพมหานครและ 3 จังหวัด ยังคงเป็นภาค ที่มีสัดส่วนครัวเรือนไม่ยากจนแฝง (ประเภทที่ 4) สูงที่สุด ร้อยละ 97.4 ของจำนวนครัวเรือน ตัวอย่างในพื้นที่ดังกล่าว เพิ่มขึ้นจากร้อยละ 99.3 ในปี 2565