ความยากจนแฝงของครัวเรือน พ.ศ. 2566

ความยากจนแฝงของครััวเรืือน พ.ศ. 2566 49 ทั้งนี้ เป็นที่่่าสังเกตว่า ครัวเรือนยากจนแฝงด้านที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่ 3) มีรายได้ที่่้องพึ่งพิงบุคคลอื่นหรือภาครัฐในสัดส่วนทีู่่ง ดังจะเห็นได้จากรายได้ที่ไม่เป็น ตัวเงิน เงินช่วยเหลือที่ได้รับจากบุคคลนอกครัวเรือน และเงินสงเคราะห์ผูู้้งอายุ/ผู้้ิการฯ ซึ่งรวมกันแล้วจะมีสัดส่วนสูงถึงร้อยละ 41.4 เช่นเดียวกับครัวเรือนยากจนแฝงทั้งสองด้าน (ประเภทที่ 1) เมื่อรวมรายได้ที่่้องพึ่งพิงดังกล่าว จะมีสัดส่วนสูงใกล้เคียงกันที่่้อยละ 40.4 ในขณะที่ครัวเรือนไม่ยากจนแฝง (ประเภทที่ 4) มีสัดส่วนรวมอยู่่�ท ี้อยละ 23.6 เท่านั้น ข้อมูลเหล่านี้ สะท้อนให้เห็นว่าครัวเรือนยากจนแฝงทั้งสองด้าน (ประเภทที่ 1) และ ครัวเรือนยากจนแฝงด้านที่ไม่ใช่อาหาร (ประเภทที่ 3) เป็นครัวเรือนที่่ีความเปราะบางมาก ซึ่งมีแนวโน้มที่จะปรับตัวได้ยากและจะได้รับผลกระทบทีุ่่นแรง หากไม่ได้รับความช่วยเหลือ เช่นเดิม นอกจากนี้ ยังพบว่า แหล่งที่มาของรายได้บางรายการ เช่น บำเหน็จ บำนาญ การให้เช่าห้อง/ที่่ิน ดอกเบี้ยเงินฝาก พันธบัตร ปันผลหุ้นและการลงทุนอื่น ๆ เป็นต้น แทบจะไม่มีหรือมีสัดส่วนที่่่ำมากในครัวเรือนยากจนแฝงประเภทที่ 1 – 3 แต่มีสัดส่วน ทีู่่งกว่าในครัวเรือนไม่ยากจนแฝง (ประเภทที่ 4)