รายงานมองสถานการณ์ผ่านข้อมูลสถิติ 2567

เมื่� อประเมิินศักยภา ผู้้� สููงวัยในเชิงพื้� นท่� โดยเรียง ำ �ดับค่่าดัชนีแ ะตััวชี� วัดระดับจัังหวัดจากน้อยไป ากแ้ วแบ่่งเป็น 5 กลุุ่� เท่ากัน่ า ห ายจังหวัดทางภาค ะวันออกเฉียงเหนือแ ะ างจังหวัดทางภาค ก าง อน นมีีค่าดัชนีีตำ � � ซึ� งถูกจัดอยู่ในกลุุ่� 1 แ ะ 2 ซึ� งเป็นกลุุ่� มจัังหวัดท่� มีีค่าต่ำ � � แ ะยังต่ำ � �กว่าค่าเฉลี่่� ย องประเทศ ซึ� งคุั กษ ะ องจังหวัดเห่ านี� มีีค่าตััวชี� วัดต่ำ � �ในด้านการมีีรายได้ท่� เพีียง อดำ �รงชีีพ แ ะด้าน การศึกษาท่� ผู้้� จ ระดัั ยมศึึกษา อนป าย หรือเทีย เท่าขึ้้� นไปน้อย ควา า ารถในการ ทำ �กิจวั รประจำ �วันแ ะการออกกำั งกายหรือ ใช้แรงกายมีีค่าต่ำ � � ส่่วนจังหวัดท่� มีีค่าสููงเช่น กรุงเท หานครท่� สััดส่่วนประชากร 60-74 ปี ท่� จ การศึกษามัั ย ป ายหรือเทีย เท่าขึ้้� นไป มีีร้อย ะ 43.3 ซึ� งสููงกว่าทุกจังหวัด จังหวัดค่่าต่ำำ � �สุ จังหวัดค่่าสูงสุ สระแก้ว 43.4 กรุงเ พ หานคร 62.4 กาฬสินธุ์์� 43.7 ระนอง 61.9 สุริน์ 44.3 ุ านี 61.1 อำ �นาจเจริญ 45.1 ชุ พร 61.0 เลย 45.6 พังงา 60.9 5 จัังั ดที่� ดัชนีสูงวััยมีศักยภาพต่ำ � �สุดแ ะสูงสุด การ ระเิ นผู้สูงอายุไ ยั จจุบัน่ าน 8 ัวชี้วัดเชิง ริ าณ ี่วัดศักยภาพั้ งิิี่ แสดงจากภายนอก และภายในของผู้สูงอายุ รวมถึ งสร้างเ็ นดัชนีรว เพื่อง่าย่ อการเ รียบเี ยบในระดับจังหวัด ค่าดัชนี รว ของผู้สูงวัยอยู่ระดับ านกลาง ค่าั วชี้วัดี่ี ค่าไ่ สูงคือ ควา เพียงพอของรายได้ในการดำ �รงชีพ ึ่ง สำ �คัญ่ อคุณภาพชีวิ เื่ อร่างกาย ด อยไ า วัย ผู้สูงอายุี่ ไ่ ำ �งานึ งครึ่งี รายได้ไ่ เพียงพอดำ �รง ชีพ ั้งนี้รัฐได้ี สวัสดิการให้ควา ช่วยเหลือั้ งเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ สวัสดิการช่วยเหลือผู้ี รายได้น้อย หรือ ควา ช่วยเหลืออื่นๆ แ่ อาจไ่ เพียงพอในผู้สูงอายุไ่ สา าร ำ �งานได้และครัวเรือนยากจน เื่ อ ระเิ น จากผู้ได้รับสวัสดิการแห่งรัฐอายุ 18 ีขึ้นไ ีสัดส่วน ระ าณ 1 ใน 4 ของ ระชากรี่ เ็ นผู้ี รายได้น้อย หรือกล่าวได้ว่า “วัยแรงงานจำ �นวน ากก็ยังี รายได้น้อยหรือไ่ เพียงพอเช่นกัน” และยิ่งลำ �บาก ากขึ้นเื่ อ้ องดูแลวัยพึ่งพิง ค่าดัชนีรว เ รียบเี ยบในระดับพื้นี่ ล้ว จังหวัดี่ี ค่าดัชนี่ ำ ากส่วนใหญ่อยู่ในภาค ะวันออกเฉียงเหนือ นโยบายการพัฒนาสังค สูงอายุี่ กำ �หนดในแ นิ บัิ การด้านผู้สูงอายุ ระยะี่ 3 (พ.ศ. 2566 - 2580) ได้วางแนว างพัฒนาสังค สูงอายุในหลายิิ ไว้ และไ่่ ได้ องเพียงแ่ การพัฒนาผู้ สูงอายุเ่ านั้นแ่้ องการพัฒนา ระชากรุ กช่วงวัยให้ี ศักยภาพพร้อี่ เ็ นคนสูงวัยี่ี ศักยภาพ การเ รี ย ควา พร้อ ของคนั้ งแ่ อยู่ในวัย ำ �งานอายุ 25-59 ี ในิิ างเศรษฐกิจสังค และควา รู้ควา เข้าใจ เกี่ยวกับสังค สูงอายุเพื่อการอยู่ร่ว กันของุ กกลุ่ วัย 20 3 แรงงานไทยพร้อม ? 5 วัยแรงงานถือเป็นกำั งสำำ �คัญในการั เคลื่่� อนเศรษฐกิจสัังค ประเทศ แต่่แรงงานคนไทยอายุ 15 ปีขึ้้� นไป ด งตั้� งแต่่ปี 2559 เป็นต้้น า เมื่� อสิ้� นปี 2567 มีี 42.2 ้านคน ในอายุ 15-24 ปี มีี 8.1 ้านคน ด ง 1.4 ้านคน ในช่วง 10 ปีท่�่ าน า แ ะหั งปี 2570 กลุ่่� มนี้� จะ ด ง ากขึ้้� นแ ะต่่อเนื� องระยะยาว รง้ ามกัั การนำ �เ้ าแรงงาน ต่่างด้าวท่� เพิ่� ขึ้้� น ปัจจุุบันมีีถึง 3.35 ้านคน โดยเฉ าะแรงงานจาก าว ่า แ ะกัู ชาท่� มีี ากสุุดแ ะวัยแรงงาน ไทยต้้องแ กรับวััยพึ่� งพิิง ากขึ้้� น ปัจจุุบันมีีวัยแรงงาน 100 คน ต่่อวัย พึ่� งพิิง 56 คน แรงงานไทยท่� มีีงานทำ � 38.2 ้านคน ในอายุ 25-59 ปี ท่� � มีีส่่วนร่ว ในกำั งแรงงานเต็็มที่� มีีงานทำ � 29.7 ้านคน คิดเป็นร้อย ะ 86.7 ต่่อประชากร แ ะผู้้� สููงอายุุตอนต้้นครึ� � งหนึ� งยังคงทำ �งาน อั การมีีงานทำำ �ต่่อ ะชาก ที่่� า : ประ วลผลจากการสำำ �รวจภาวะการ ำ �งานของประชากร ปี 2567 ไ ร า 4 เฉพาะสััญชาติิไ สำำ �นักงาน ถิิติิแห่่งชาติิ วัยแรงงานคนไ ยลดต่่อเนื� องตั้� งแต่่ปีี 2559 แรงงานรุ่นใหม่่ ำ �งานอย่� ใน ภาคบริการและการค้า ากขึ� นซึ่่� งที่่� มีีค่าจ้างสูง สวน างกับแรงงานภาคเกษ รที่่� ลดลงที่่� ค่าจ้างแรงงานในภาคเกษ รน้อยสุด วัยแรงงาน ระ าณ 3 ใน 10 คน ยังมีีรายได้น้อย นำ าซึ่่� งหนี� ครัวเรือนที่่� สูงและการออ ที่่� ต่ำ � � ักษะและผลิิ ภาพ แรงงานที่่� ยังต้้องพัฒนา และแรงงานอาชีพ STEM ยังมีีปััญหาทัั้้ � งเชิงปริิ าณและ คุณภาพ นอกจากนี� ยังสูญเสียกำ �ลังแรงงานจากสาเหตุุที่่� ป้้องกันได้ 21 ที่่� า : ประชาการจาก าง ะเบีี นราษฎร์ กร การปกครอง