Statistical Yearbook Thailand 2012

สถิติการท องเที่ยว สถิติการท องเที่ยว รวบรวมข อมูลจาก กรมการท องเที่ยว กระทรวงการท องเที่ยวและกีฬา และสํานักงานสถิติแห งชาติ การส งเสริมการท องเที่ยวในประเทศไทย เกิดขึ้นด วยความคิดริเริ่มของพระเจ าบรมวงศ เธอกรมพระกําแพงเพชร อัครโยธิน ครั้งดํารงตําแหน งผู บัญชาการรถไฟ ได จัดตั้งแผนกโฆษณาของการรถไฟขึ้นในป 2467 เพื่อรับรอง และให ความ สะดวกแก นักท องเที่ยวที่เดินทางมาประเทศไทย รวมทั้งการโฆษณาเผยแพร เมืองไทยให เป นที่รู จักของชาวต างประเทศ สถิตินักท องเที่ยว รวบรวมข อมูลจากบัตรผู โดยสารขาเข า – ขาออก ( บัตร ตม . 6 ) ของสํานักงานตรวจคน เข าเมือง สํานักงานตํารวจแห งชาติ ซึ่งเป นข อมูลเฉพาะนักท องเที่ยวชาวต างชาติ นักท องเที่ยว หมายถึง บุคคลที่มิได มีที่พํานักอาศัยถาวรในราชอาณาจักรไทย เดินทางเข ามาพักค างคืนใน ประเทศไทยอย างน อย 1 คืน แต ไม เกิน 90 วัน เพื่อพักผ อน เยี่ยมญาติ และประชุม โดยมิได ก อให เกิดค าจ าง ค าตอบแทน จากผู ใดในประเทศไทย สถิติพฤติกรรมการเดินทางท องเที่ยวของชาวไทย ที่นําเสนอ สํานักงานสถิติแห งชาติได ร วมกับการท องเที่ยว แห งประเทศไทย ( ททท .) จัดทําการสํารวจพฤติกรรมการเดินทางท องเที่ยวของชาวไทย พ . ศ . 2552 เป นครั้งแรก สําหรับ พ . ศ . 2554 เป นการสํารวจครั้งที่ 3 โดยมีวัตถุประสงค เพื่อรวบรวมข อมูลเกี่ยวกับพฤติกรรมการเดินทางท องเที่ยวของชาว ไทยในรอบป ที่ผ านมา พฤติกรรมการเดินทางท องเที่ยว หมายถึง การเดินทางของสมาชิกในครัวเรือนจากถิ่นที่อยู อาศัยประจําในจังหวัด หนึ่งไปยังสถานที่ที่อยู อีกจังหวัดหนึ่งหรือต างประเทศชั่วคราว โดยมีจุดประสงค เพื่อท องเที่ยว พักผ อน เยื่อมครอบครัว / ญาติมิตร ประชุมหรือสัมมนา เล นหรือดูกีฬา ประกอบพิธีทางศาสนา รวมทั้งการเดินทางเพื่อไปรับการรักษาตัวหรือ ประกอบภารกิจอื่นๆ ที่ไม ใช เพื่อการทํางานประจําหรือเพื่อการศึกษา และต องไม ใช การเดินทางที่มีวัตถุประสงค หลักเพื่อซื้อ สินค ามาจําหน าย ผู เดินทางในลักษณะดังกล าวข างต น จําแนกเป น 2 ประเภท คือ นักท องเที่ยว หมายถึง ผู เดินทางท องเที่ยวโดยมีการพักค างคืนอย างน อย 1 คืน นักทัศนาจร หมายถึง ผู เดินทางโดยไม มีการพักค างคืน สถิติการประกอบกิจการโรงแรมและเกสต เฮาส สํานักงานสถิติแห งชาติ จัดทํารายงานกิจการโรงแรมเผยแพร เป นครั้งแรก ในป พ . ศ . 2522 และในป 2535 ได ขยายขอบข ายการสํารวจให คุ มรวมกิจการเกสต เฮาส และมีแผนที่จะทํา อย างต อเนื่องทุก 2 ป สําหรับการสํารวจ ป พ . ศ . 2553 คุ มรวมสํารวจ ได แก โรงแรมที่ตั้งขึ้นตามพระราชบัญญัติโรงแรม พ . ศ . 2547 และเกสต เฮาส ทั่วประเทศ ซึ่งดําเนินกิจการอยู ในป จจุบัน วัตถุประสงค ของการสํารวจ เพื่อเก็บรวบรวมข อมูล เกี่ยวกับรายรับและค าใช จ ายในการดําเนินกิจการโรงแรมและเกสต เฮาส ตลอดจนข อมูลที่แสดงลักษณะโครงสร างอื่นๆ ของ การดําเนินกิจการประเภทนี้ เช น ลักษณะการดําเนินกิจการ จํานวนห องพัก จํานวนผู ที่มาพัก จํานวนคนทํางาน เป นต น โรงแรมและเกสต เฮาส หมายถึง บรรดาสถานที่ทุกชนิดที่จัดตั้งขึ้นเพื่อรับสินจ างสําหรับคนเดินทาง หรือบุคคลที่ ประสงค จะหาที่อยู หรือที่พักชั่วคราว